Ik ben van de mouwen opstropen en zaken oplossen.
Dus als iemand zich niet prettig voelt, dan regel ik wat er nodig is
Dat heb ik mijn leven lang al zo gedaan. En ik ben blij met die eigenschap.
Dat heeft me gemaakt tot een krachtige leidinggevende en dat maakt me nu tot een sterke trainer en coach.
Fixen heeft mij geholpen te overleven.
Maar mijn jongste dochter leert mij een belangrijke les. Dat er naast fixen ook voelen is.
Ze is twaalf en hoogsensitief – zoals ze dat tegenwoordig noemen.
(Dat extra zinnetje verraadt al een beetje hoe ik daar tegenover sta).
Toen wij ons daarvan bewust werden, dacht ik: ‘Nee toch, dat heb ik weer.
Lekker dan. Gemiemel. Daar heb ik helemaal niets mee.’
Want ik hou niet van ‘jankepieten’
En zeker niet van slachtoffer-gedrag.
Van die mensen die zoiets als excuus gebruiken.
En daarbij is de wereld hard en daar moet ze wel in leven.
En daarvoor moet je je problemen fixen.
Maar ik kan er niet meer omheen.
Want als kleine peuter was deze meid al gevoelig voor alle kleine en grote signalen in het contact tussen mensen.
En nu ze ouder is, wordt steeds duidelijker hoe ze daar vooral de pijn, de onrechtvaardigheid en de teleurstelling uit pikt.
Ik zie hoe ze meelijdt als klasgenoten, dieren of mensen op straat niet goed in hun vel zitten.
Als ze eenzaam zijn, gepest worden en verdriet hebben.
En hoe ze last heeft van stoffen, labeltjes en andere irritaties op haar huid.
Want bij hooggevoelige mensen staat het zenuwstelsel snel ‘aan’
Zij zijn zich veel bewuster van alle prikkels, die anderen niet zo voelen.
Ik voel dat labeltje in mijn shirt niet, maar zij wel.
Zij voelt zich gekwetst als ik door haar heen praat, zonder dat ze dat laat merken.
Als een klasgenoot ruikt, kan ze zich niet meer concentreren.
Ze heeft een zenuwstelsel dat sneller overbelast raakt.
Want er moet veel meer informatie overheen.
Ik zie hoeveel energie alles haar kost wanneer ze onvoldoende ruimte neemt om zich terug te trekken en alles wat haar prikkelt te verwerken.
Maar ik ben van het fixen en oplossen en niet van voelen en stilstaan
Dus elke gevoeligheid die mijn jongste aangeeft, pareer ik met een tip of een advies.
Voor elke kwetsbaarheid, heb ik een concrete oplossing.
Wanneer zij frustraties uit, zeg ik dat ze moet kijken naar kansen en mogelijkheden ipv aandacht besteden aan verlies en verdriet.
Als een klasgenootje stinkt, zeg ik: ‘Bemoei je met jezelf, dat is veel makkelijker.’
Deze oplossingsgerichte, directe en confronterende moeder doet dat zo.
Dus ‘moet’ ze van mij een heleboel.
Want dan is het opgelost en dat zie ik graag.
Mijn dochter wordt niet altijd blij van mijn neiging tot relativeren en fixen
Zij voelt zich soms niet gehoord en gezien wanneer ik allerlei opties aandraag.
Als ik over haar gevoel heen wals, omdat ik al snel vind dat ze genoeg gemiemeld heeft, voelt zij zich onbegrepen.
Door het te fixen, help ik haar uiteindelijk niet.
Operatie misschien geslaagd, maar patiënt overleden.
Want zij wil helemaal niet dat ik het snel oplos en fix.
Zij wil dat ik luister. Zodat zij haar verhaal kan vertellen.
Daardoor kan ze haar overvloed aan prikkels een beetje kwijt.
En soms wil ze alleen maar even vastgehouden worden zodat ze alle verdriet en emoties die ze van anderen voelt, eruit kan huilen.
Dan wil ze dat ik naast haar zit. En niks zeg.
Dát is wat ze nodig heeft. Want pas daarná is er ruimte bij haar om iets te fixen.
Ze zeggen weleens dat je niet voor niks je kinderen krijgt.
Ik weet het niet. Maar blijkbaar heb ik wel een les te leren.
Miemelen los ik dit keer niet op door van alles te fixen
Soms is er vooral behoefte aan voelen.
Mijn dochter hoeft het niet op dezelfde manier hoeft te doen als ik.
Fixen betekent in dit geval haar helpen om haar eigen manier te ontdekken.
Mijn strategie is van jongs af aan geweest om te handelen.
Zaken op te lossen zodat het nare gevoel weggaat.
Niet te veel nadenken en stilstaan, maar vooral fixen.
Want dan kan ik weer door. Op naar de volgende.
Ik ontdek nu dat voelen ook veel brengt.
Dus integreer ik de les van mijn dochter in mijn eigen leven en mijn eigen bedrijf.
Ik werk eraan dat er in mijn gezin en in mijn bedrijf ruimte komt voor gevoel en doorleven.
Stilstaan en vooruitkomen kan samengaan.